Βιτς, Κόνραντ

(Conrad Witz,Ρότβαϊλ 1400; –Βασιλεία 1445;).Γερμανός ζωγράφος. Δεν υπάρχουν πληροφορίες και ενδείξεις για το πώς δέχτηκε τη γαλλοβουργουνδική επίδραση που χαρακτηρίζει το ύφος του, το οποίο πάντως ήταν ιδιαίτερα προσωπικό, γιατί δεν έγινε δυνατόν να εξακριβωθεί αν ο Χανς Β., ο πατέρας του, είναι το ίδιο πρόσωπο με τον ζωγράφο Χανς Β. της Κωνσταντίας, ο οποίος μεταξύ 1424 και 1426 εργαζόταν με τον Βαν Άικ στην αυλή του Φίλιππου του Αγαθού. Από το 1434 φέρεται ότι ανήκε στη συντεχνία των ζωγράφων της Βασιλείας. Οι νωπογραφίες που ζωγράφισε μαζί με τον Νικόλα Ρους σε μία εκκλησία της πόλης έχουν χαθεί, και έτσι από την πρώτη περίοδο της εργασίας του μένουν σκόρπια σε διάφορα μουσεία (της Βασιλείας, του Βερολίνου, της Ντιζόν) 13 από τα 16 κομμάτια που αποτελούσαν τη διακόσμηση του βωμού Καθρέφτης της Σωτηρίας, που φιλοτέχνησε περίπου το 1435. Από ένα πολύπτυχο, ζωγραφισμένο γύρω στο 1440, σώζονται στη Βασιλεία τρεις πίνακες (Η συνάντηση της Χρυσής Πύλης, Άγιος Χριστόφορος και Άγιος Γαβριήλ), ένας στη Νυρεμβέργη (Ευαγγελισμός) και δύο στο Στρασβούργο. Από το σημαντικότερο έργο του (με υπογραφή και χρονολογία 1444), τον βωμό του Αγίου Πέτρου, σώζονται στο μουσείο της Γενεύης οι πίνακες Προσκύνηση των Μάγων, Θαυματουργικός αλιεία, Απελευθέρωση του Αγίου Πέτρου και Εμφάνιση της Παναγίας στον καρδινάλιο Μις. Εντελώς ιδιότυπος είναι ο ρεαλισμός που χαρακτηρίζει συνήθως την τέχνη του Β. Γιατί, αν στην περίπτωση της Θαυματουργού αλιείας η σκηνή παρουσιάζει τη λίμνη της Γενεύης (αναγνωρίζεται αμέσως η πόλη που καθρεφτίζεται σε αυτήν και η οποία ελάχιστα διαφέρει από τη σημερινή) σε άλλους πίνακές του, που παρουσιάζουν υπερβολική απλοποίηση στη σύνθεση, τα χαρακτηριστικά του φυσικού περιβάλλοντος είτε περιορίζονται στο ελάχιστο είτε δεν υπάρχουν καθόλου, έτσι που το φως δημιουργεί γύρω σε πρόσωπα που δίνονται με πολύ έντονα χρώματα (σχεδόν μια μεταφορά στη ζωγραφική των γλυπτών του Σλούτερ) μια αραιωμένη και διάφανη ατμόσφαιρα.